Downtown Manhattan
Net als op het lege strand
Met wind en meeuwen
Niet meer beperkt door het raamwerk van je spirituele richting kun je het zien: de samenhang der dingen.
Op de foto de hal van een station – vol mensen die op weg zijn, er even blijven en dan weer verder gaan, een eindeloze stroom. Elk van hen heeft een eigen verhaal, een leven, herinneringen, dromen. Als je een tijdje kijkt zie je stukken van je eigen leven voorbij komen, rollen die je hebt gespeeld, dromen die je hebt nagejaagd …
Je kijkt naar hen, en tegelijk naar jezelf … sommigen zien jou … en hoe langer je kijkt, hoe meer je één wordt met de stroom, bevrijd van alles wat je meedroeg. Er is geen “ik”, er is geen “zij” – er is slechts de stroom …
Je bent niet afgescheiden van wat er om je heen gebeurt, je kunt niet alleen maar kijken naar de loop der dingen, hoe onbewogen ook. Je bent zelf ook de loop der dingen! Die samenhang … dat is karma – dat wat er gebeurt, wat niet te beredeneren is, maar wel onvermijdelijk het gevolg van je handelen, en wat je kan waarnemen als je open staat.
Alles om je heen heb je nodig gehad om tot hier te komen, je vrienden, je vijanden, je omstandigheden. Het onderscheid tussen goed en fout verdwijnt, tussen vriend en vijand … het concept van vijand is een leeg concept, net zoals het concept vriend. De vorm waarin de dingen aan je verschijnen – het is betekenisloos, leeg … maar tegelijk zijn ze er wel, en leveren ze je de ervaringen die je nodig hebt.
Het is onmogelijk om verlicht te zijn in afgescheidenheid van al het andere wat is … Het is onmogelijk om te zijn in afgescheidenheid van al het andere wat is … het concept afgescheidenheid is een illusie … het concept verlichting is een illusie … Alles is vol en kolkend van energie en tegelijk zo leeg als een verlaten strand …
Wat overblijft is niet in woorden te vangen, een ervaring van het volmaakte niets, de bodem, en tegelijk is het alles: jouw hele zelf, je ware natuur – los van elke conditionering.