De eerste merel
Het geklepper van de bus
Voor de ochtendkrant
Met het bereiken van het diepe inzicht in de samenhang tussen jou en de wereld leek je reis ten einde. Alsof je bent aangekomen op de top van een hoge berg, en een weids uitzicht hebt over de hele omgeving. Hoe aanlokkelijk is het om daar te blijven, voor altijd?
Toch moet je snel weer verder. Het gevaar van de euforische toestand van “groot weten”, of “verlichting” zoals die ook wel wordt genoemd, is dat je alles relativeert. Je kunt niet alleen maar vanaf de bergtop naar de horizon kijken – dan zou je in gelukzaligheid verhongeren.
Zodra je weer om je heen gaat kijken zie je dat de wereld om je heen niet is veranderd. Je bent zelf veranderd, en daardoor zie je alles scherper. Je ziet de dingen zoals ze zijn, niet zoals je dacht of vond dat ze zouden moeten zijn. Waar je eerst alleen een puinhoop zag, zie je nu nieuw leven, nieuwe mogelijkheden.
Het voordeel van een bergtop is dat je overal heen kan. Je bent vrij om te gaan waar je heen wil. Maar dit is niet per se gemakkelijk. Je zit misschien nog in een situatie die je moet loslaten, relaties of werk waarin wat gaat veranderen. Een nieuw begin is ook een afscheid. Als jij verandert, verandert je omgeving ook.
De toestand van oplossing geeft een haast oneindig potentieel. Niet gehinderd door enige vorm van conditionering, oordeel, versluiering bezitten we ons maximale vermogen. Om waar te nemen en om te handelen. Dat kunnen we aanwenden voor van alles en nog wat … en wat doe je als alles kan?